België bananenrepubliek
Verkiezingen en campagne. Het is de periode waar politieke partijen zich losrukken van het beleid dat ze voerden als dweil of dweilrobot. Vervolgens proberen ze je wijs te maken dat ze een beleid voorstaan waarvan ze weten dat het volledig uitvoeren ervan utopisch is. Wat mij stoort is de steeds groter wordende ongewenste stooming van politici, militanten en trollen. Stooming is het stalken van kiezers op het internet om via leugens hen te verleiden tot fout stemgedrag. Het electoraal proselitisme druipt van sommige partijen en kandidaten van de schermen. Zo erg dat ik een dweil nodig heb om hun kwijl op te soppen.
Kleuterconclaaf
Eric Goens, de privéreportagemaker van de vermeende racist, seksist en bodyshamer Conner Rousseau, maakt een ‘Big Bother’ voor politici. Zeven toppolitici worden een weekend opgesloten in een middeleeuws kasteel. Naar verluidt dient Els Ampe klacht in tegen VTM en Bargoens – het bedrijf van Goens – omdat ze niet mee opgesloten werd. Een klacht die ze met zekerheid verliest, vermits enkel ‘toppolitici’ uitgenodigd worden. Goens protserige poging tot politieke en electorale relevantie heet ‘Het Conclaaf’. De eerste aflevering was alvast een kretologie van gejengel en astrant haantjesgedrag overgoten met een sausje van het emotioneel witwassen van zijn eerste en voornaamste klant: de vermeende racist, seksist en bodyshamer Conner Rousseau.
Kibbelende Vlaamse leeuwen
De mêlee tussen Bart De Wever en Tom Van Grieken was van het niveau van een boksmatch tussen twee tafelspringende kangoeroes. Beiden poogden via vileine opmerkingen het recept tot Vlaamse onafhankelijkheid van de ander als wansmakelijk te omschrijven. Nochtans! Als verdedigers van de Vlaamse onafhankelijkheid zouden ze elkaars recepten moeten verwerken tot een galadiner voor Vlaanderen. Maar tijdens een verkiezingsperiode is dat niet de opdracht. De opdracht luidt dan: zoveel mogelijk stemmen halen door de andere af te zeiken en ongeloofwaardig te maken. De dedain en arrogantie waarmee Bart De Wever dat deed was ongezien en beneden alle peil voor een voorzitter van de vooralsnog grootste partij van België. Hij kwam over als pedante betweter met narcistische drammerigheid. Vaak zijn dat de symptomen van een despoot. Beste Bart, hoogmoed komt voor de icon toppling door de kiezer.
Calimero van Grieken
Tom Van Grieken kreeg live op televisie een burn-out en had last van het imposter syndroom. Hij nam ei zo na de rol over van politieke blèter. Een rol in het verleden schitterend vertolkt door een andere Vlaams-nationalist: Bert Anciaux. Op de stoel voor de camera kroop Tom in de schelp van Calimero. Beschamend voor de man wiens partij in alle peilingen met kop en schouders de grootste is. Jan Breydel draait zich in zijn graf om voor zoveel mieterig gedrag in het heetst van de strijd.
De bolognesesaus pakt niet
Voor het avondmaal ging Conner Rousseau bereide Bolognesesaus. Zelf Bolognese saus maken hebben ze hem nooit geleerd op kamp met Barkentijn van Nieuwpoort. Alcohol drinken evenmin. Want als hij zat is, ondergaat hij een metamorfose tot racist, seksist en bodyshamer. Dit blijkt in elk geval uit de deels in de media gelekte teksten van de bodycams van de politie. Het leek erop dat Rousseau zonder enige tegenstand de dans zou ontspringen, een dans met duistere tonen van racistische en seksistische retoriek. Terwijl Rousseau zichzelf in een omhelzing van verzoening met de Romagemeenschap probeert te wringen, blijft de Brusselse vzw Kham als een onvermoeibare mug achter hem aan zitten, op zoek naar bloed in de vorm van rechtvaardigheid.
Het conclaaf had het doel om via een unieke bekentenis en oprechte excuses Rousseau op enkele weken voor de verkiezingen wit te wassen. Goens wou Conner neerzetten als een getormenteerd man worstelend met zijn geaardheid die daardoor even struikelde op een onbewaakt zat moment. Als ik zat ben zeg ik ook wel eens dingen die te cru of ronduit verkeerd zijn. Maar steeds zijn het mijn gedachten die zonder remmingen een uitweg vinden.
Dit was niet op de afbraak:
- De krimpkrampen van De Croo betreft het stikstofbeleid is als je wassen met je eigen stront in de hoop dat je dan proper lijkt. Wie gelooft die dweil nog?
- Geert Wilders, de man met een chevelure van een ongewassen alpaca, mag trots de rechtste regering ooit in Nederland voorstellen. Hopelijk is zijn beleid standvastiger dan zijn haar.
- Een Waregemse dj van een lokale radio kent het verschil niet tussen humor en een oproep tot moordaanslag. Maar de premier heeft in België niest te vrezen, dichters kunnen hier hun politieke frustratie nog vrij van zich afschrijven. Voorlopig nog.
