Ik bevind me wederom op een tweesprong wanneer ik de persberichten over het vonnis van Jeff Hoeyberghs lees. Ik verfoei wat hij zegt, maar anderzijds moeten we de omineuze erosie van onze vrije meningsuiting een halt toeroepen of we eindigen in een dictatuur van het woord.
De lobotomie van Jeff
Dat Jeff Hoeyberghs nood heeft aan een lobotomie tussen zijn benen en een liposuctie ter hoogte van zijn tong is overduidelijk. Dat zijn narcistisch egocentrisme en aandachtsgeilheid het gecombineerd gehalte van Marc Van Ranst en Donald Trump nog overstijgt, ziet een blinde in het donker. Hij is de norse vuilgebekte Frankenstein van de Barbiechirurgie. De egomaniakale tiran van de vetpomp en de rekbank.
We kennen ze allemaal, de blonde plastieken madammen met nen bontjas en Delvaux sjakosj.
Maar kunnen we hem zijn visie op vrouwen kwalijk nemen als hij dagelijks hoofdzakelijk maar één type vrouw in zijn praktijk ontmoet? Bekakte ijdele vrouwen, die hun lichaam als trofeeën pralen, om net als bavianen met paradeermanie, rijke mannen te strikken en seksueel in bezit te houden. Barbiepoppen die met artificiële dikke kont, dikke tieten, opgeblazen lippen en platgetrokken smoel de man van hun eurodromen aan bed gekluisterd willen houden. We kennen ze allemaal, de blonde plastieken madammen met nen bontjas en Delvaux sjakosj. Wel daarop moet Jeff zijn beeld van vrouwen distilleren. Hoeft het te verbazen dat er vervolgens een wereldvreemde misogyne tirade uit zijn mond vloeit?
Voorliefde voor haatproza
Haatproza is niet verwerpelijk en zet niet aan tot haat, het biedt een uitlaatklep, een catharsis van frustraties.
Mag het duidelijk zijn dat ik geen pedante feministe ben en niet de ganse dag batterijzuur naar mannen uitspuw. Ik hou van humor en vrije meningsuiting is mijns inziens absoluut. Ik heb een voorliefde voor haatproza. Ik lees graag Herman Brusselmans en Delphine Lecompte. Woordenkunstenaars par excellence van het beledigingen, het cynisme, de spot en de verachting. Haatproza is niet verwerpelijk en zet niet aan tot haat, het biedt een uitlaatklep, een catharsis van frustraties. De woorden die Brusselmans en Lecompte kunstig aan elkaar rijgen staan in de Van Dale omdat ze gevolg geven aan een uiting van gevoelens: haat, wrok, boosheid, jaloezie, afgunst, apathie, frustratie, opstandigheid… Als we samen met de woorden deze gevoelens moeten schrappen, zijn we dan nog mensen?
Het zwart gat van het overlegcomité
Het overlegcomité heeft urenlang overlegd om te beslissen dat ze niets zullen beslissen. Als ezels van Buridan epibreren ze rond twee gelijke hopen stro en sterft zelfs de consensus in een zwart gat van leegte. (Ter info voor langtenige woke-zeloten van de hogeschool PXL: met zwart gat bedoel ik het kosmisch fenomeen niet het achterste van andersgepigmenteerden.) Soms denk ik dat ze op het overlegcomité soep met alfabetvermicelli eten om op het einde een persbericht van nietszeggende woorden te ontlasten. Einde missie. Snel terug pokemons gaan vangen in het jubelpark. Joepie!
Wanneer politici een veearts opvorderen om de communicatie te voeren van hun beestenboel, dan weet je dat ze hun onbekwaamheid bevestigen. Dan weet je dat ze te schijterig zijn om het volk recht in de ogen te kijken. De Raad van State is hun geklungel beu en eist een beetje ernstig werk van onze heren politici. Is dat even schrikken voor De Croo en co. Niet alleen wordt plots van hen verwacht dat ze werken, ze moeten het nog eens goed doen ook.
Nieuwjaarsresoluties
De nieuwjaarsresoluties van onze ministers en partijvoorzitters lekken ook peacemeal naar mijn mailbox. Egbert Lachaert neemt zich voor om dit jaar terug liberaal worden (Mission impossible). Annelies Verlinden wil haar ministerskap over de haag gooien (Hallelujah). Georges-Louis Bouchez wil nog harder spookrijden (Ceci n’est pas un Vivaldist). Tinne Van der Straeten wil van haar gasverslaving en Poetinvoorliefde af (Perestrojka Anonymous). Conner Rousseau wil nieuwe sneakers en de nieuwste exclusieve manbag van Alexander McQueen. (Vooruit met kaviaarsocialisme?) Jan Jambon wil naar de fitness (Sterkmakertje voor slappelingen). Vincent van Quickenborne wil haat criminaliseren en drugs legaliseren (Stoned liefhebben voor iedereen). Barbara Pas wil dit jaar meer dan één keer naar de coiffeur (Weggesmeten geld). Joachim Coens wil de wablief-prijs winnen. (Wablief!) Frank Vanden Broucke wil terug wat vuur in zijn beleid steken (Pyromaan Anonymous). Last but not least: Alexander De Croo wil van zijn pornoverslaving af (Wie gelooft die man nog?).
Dit was niet op de afbraak:
- Om sneller meer groene energie te produceren heeft de EU beslist om meer vormen van energieproductie groen te maken. Gas en kernenergie zijn inmiddels groen. Nu nog steenkool groenwassen en we halen in 2030 de groene norm van Greta Thunberg en Frans Timmermans.
- Bart Somers serveert Bart Tommelein een onwettigheid met als uitleg dat anderen ook al onwettig bezig zijn. Omdat anderen door het rood rijden, mag Tommelein dat nu ook. Die smurfen toch.
- Meryame Kitir, de woke-gekke omhooggeschoten lopende-band-onderworpene weigerde om aan Tom Van Grieken een kerstcadeau te geven. Hoe laag kan je vallen, nadat men je als rode vuurpijl omhoogschoot.
- Maurits Vande Reyde van Open VLD schiet de kiescampagne 2024 op gang. Hij wil een verbod op rode begrotingscijfers vanaf 2027 en een begrotingsevenwicht in 2035. Dat is voor een goed begrip twee verkiezingen en twee regeringen verder. Haalt de Open VLD dat wel?
Om af te sluiten nog even deze hersenspoeling. U kan nog steeds ‘het jaar van de banaan 2021’ kopen bij doorbraak.boeken.be. Deze is leverbaar voor de prijs van 22,00 euro. Doe je parlementair/politicus van om de hoek of je politiek gekke oom of tante een leuk cadeau voor kerst of nieuwjaar. Bestel de cadeaubox: ‘Het jaar van de banaan 2020-2021’. Twee boeken die je meenemen op een satirische trip door politiek Vlaanderen. Een banaan in het oor onder de kerstboom. Het is eens iets anders.
