België bananenrepubliek
In 2095 in de universiteit van Leuven krijgen de eerstejaarsleerlingen politieke en sociale wetenschappen op de eerste schooldag volgend belangrijke uiteenzetting voor de voeten gegooid.
Het begon in 2024 toen Vlaams minister van Volksgezondheid Hilde Crevits (CD&V) Sciensano vroeg om te onderzoeken hoe gemeenten fastfoodrestaurants konden verbieden. Zuster Hilde bond vanuit haar klooster in Torhout de strijd aan tegen overgewicht en richtte haar pijlen op het Vlaamse frietkot, het Amerikaanse hamburgerrestaurant en de Arabische pitabar. Ze werd uiteraard gesteund door geheelonthouder en magerzuchtgoeroe Bart De Wever. Het was het rechtstreekse gevolg van het wegstemmen van de liberalen op 9 juni. Met conservatieve regelneven, socialistische dwangneuroten en christelijke zeloten aan de wettendis, kon men geen vrije samenleving verwachten. En zo geschiedde het…
Het friet- en sausverbod
De frietwet startte met een verbod op frietkoten, hamburgerrestaurants en pitazaken in de buurt van scholen. Maar evolueerde snel naar een verbod op reclame van vettige eten, tot een verbod voor het bestellen van fastfood of het bezoeken van een restaurant voor mensen met obesitas. Daarna volgde een sausverbod. Mayonaise, ketchup, pepersaus en dergelijke werden verbannen en vervangen door guacamole-, avocado- en hummussausjes. Want, zo oordeelde zuster Hilde: “hoe kan je verwachten dat domme mensen hun gedrag veranderen als je hen er niet toe dwingt?”
Calorieënpolitie
Rond 2030 ging het plots razendsnel en kwam big brother pas echt om de hoek kijken. Burgers werden verplicht om via een app hun dieet te documenteren in een nationaal voedselbeheersysteem. Online bestellen kon alleen nog na gewichtscontrole via online verbonden weegschalen met snelle bloedanalyses. Te hoog BMI of cholesterolgehalte en je kreeg enkel nog toegang tot de fruit- en groentemenu’s. Camera’s aan elk restaurant, waarbij elk frietje of burger dat wordt gesnackt automatisch werd geregistreerd door de ‘calorieënpolitie’. Deze koddebeiers, uitgerust met speciale vet- en cholesterolscanners, dwingen met matrak in de hand zwaarlijvige burgers om een vegetarisch dieet te volgen. 6 jaar na datum kreeg Conner Rousseau wat hij wilde; bodyshaming werd algemeen aanvaard als iets positief.
Heropvoedingskeukens
In 2040 kwam het totaal verbod op ongezond eten. Restaurants sloten hun deuren gesloten, en maakten plaats voor ‘heropvoedingskeukens’. Te hoog BMI. Elke dag heropvoedingsmaaltijden. Vetloos, zoutloos, suikerloos. Een smaakloos dieet letterlijk door de strot geduwd door de diëtistengestapo die toezicht hield in elke heropvoedingskeuken. Hun mantra van luidde: ‘Als het lekker is kan het niet gezond zijn’.
Culinaire genot werd verdrongen. Er ontstonden clandestiene netwerken waar mensen zich stiekem een frietje met stoofvlees of samuraisaus nuttigden. De angst voor arrestatie door de calorieënpolitie of erger nog de diëtistengestapo, kon niet op tegen het ware genot van het verorberen van een bakje friet met frikandel. Mensen die foto’s van ongezonde maaltijden op sociale media posten, werden opgespoord als misdadigers en kregen een gevangenisstraf van minimaal zes maanden. Een half jaar op water en zuur desembrood om de vetkilo’s te doen wegsmelten.
Van utopia naar dystopia
Het boek ‘Utopia’ van Thomas More werd eigentijds herwerkt door magerzuchtgoeroe en Afrikakenner Reginald Morreels. Het boek werd vanaf de kleuterschool gepromoot als het ultieme voorbeeld van een ideale samenleving. Kinderen werden gebrainwasht en gekneed tot mini Greta Thunbergjes. Ironisch genoeg leek de samenleving meer op een dystopie dan een utopie. Individuen werden gescheiden door hun consumptiekeuzes en van alle vrijheid beroofd. Niets leek op de perfectie die in het boek werd beschreven.
De terugkeer naar een liberale maatschappij
De Vlamingen misten de vrijheid en vooral de smaak. Met heimwee kijken ze terug naar de tijd dat frietjes met saus en hamburgers meer waren dan slechts een herinnering in hun dieetplan. “Waarom zou je in een samenleving willen leven waar je niet eens een beetje vet kunt eten zonder aangeklaagd te worden?” vroeg een gefrustreerde Vlaming zich af. “Is dit de ideale wereld die we allemaal willen?”
In 2054 halen de liberalen onder leiding van de kleindochter van Guy Verhofstadt een absolute meerderheid van de stemmen en werden vrome christelijke zeloten, socialistische dwangneuroten, conservatieve regelneven en communisten weggestemd. In 2055 werd de frietwet afgeschaft. De calorieënpolitie en diëtistengestapo werden ontbonden. Het frietvet en de Vlaamse friet werden in eer hersteld. Deze passage uit onze Vlaamse geschiedenis wordt nu omschreven als het ‘magerzuchtnazisme’. Het geldt als een waarschuwing voor de gevaren van overregulering, betutteling en paternalistische overheersing.
Dit was niet op de afbraak:
- Volgens Melissa Depraetere (Vooruit) is gokken vies en moet het verboden worden.
- Bart De Wever, die zonder chauffeur niet meer de baan op komt, wil het rijbewijs met punten invoeren. Hypocriet.
