Een wakkere wereld is niet gebouwd op ‘woke’, maar op respect

België Bananenrepubliek

Niet zo lang geleden, toen de dieren nog spraken, zonden in de biechtstoel werden afgehandeld en je nog rijk werd door hard te werken, was het leven simpel en ongecompliceerd. Een man was een man en een vrouw een vrouw. Sommige mannen waren homo en sommige vrouwen waren lesbisch. Nu ben je daarnaast nog transgender (transman, transvrouw) cisgender (cisman, cisvrouw) non-binair, agender, intergender, androgyne, bigender, FTM, genderfluide, genderqueer, pangender en hutsepotgender(iemand die alles probeert). Vroeger was flirten, handtastelijkheid en nagefloten worden op straat een compliment. Nu heet dat seksistisch grensoverschrijdend gedrag. Vroeger was het vaak de aanhouder die wint. Nu heet dit stalken. Vroeger was belletjetrek kinderamusement. Nu heet dit gasboete. Vroeger maakten mannen hun water. Nu heet dat wildplassen. Vroeger had je een strenge baas. Nu heet dat een toxische werksfeer. Vroeger had je harde trainingen, waren trainers autoritaire drilsergeanten en heette dat een Spartaanse training of opleiding. Wie dat genoten had, kreeg respect en aanzien. Nu heet dat negatief coachen en emotionele uitputting. Vroeger had de fietser een fietspad. Nu een fietsstraat. Vroeger kapten we bomen om huizen te bouwen. Nu slopen we volledige wijken om bossen aan te planten. Vroeger was doppen een schande. Nu zijn het zotten die werken voor 30 euro meer per maand. Vroeger waren leraren, treinconducteurs, en politieagenten personen waar we respect en ontzag voor hadden. Nu worden ze in elkaar geramd of voor de rechter gedaagd als ze hun mond opendoen. Vroeger vertelden we moppen over negers, Marokkanen, joden, Nederlanders, Polen, homo’s, zigeuners, lesbiennes, Mexicanen, gehandicapten, mongolen, Chinezen… Nu heet dat racisme, discriminatie, ongehoorde stigmatisering. Vroeger droegen we de typische volkskledij van volkeren op verkleedpartijtjes. Nu heet dat racisme en stereotype vernedering. Vroeger werden we beledigd en gooiden we een belediging terug. Nu stappen de lange tenen naar de rechtbank voor laster en eerroof.

Culturele groepsbelediging

Er is ook culturele groepsbelediging. Patrick Lefevre zegt dat een wielerploeg van vrouwen vergelijkbaar is met de activiteiten van het OCMW. Eddy Demarez grapt over de fysieke verschijning en geaardheid van de nationale basketbalvrouwen. Meteen voelen duizenden sportende vrouwen en honderdduizenden vrouwen met overgewicht die als belangrijkste sport zeuren hebben, zich beledigd. Wel. Ok. Je bent beledigd. En dan? Er gebeurt niets als je beledigd bent. Iemand zegt dat Mohammed een misogyne bendeleider was die vrouwen volledig liet bedekken met kledij omdat zijn favoriete vrouw Aïscha hem bedrogen had. En onmiddellijk voelen miljoenen moslims zich beledigd omdat je over hun geestelijke leider die al honderden jaren dood is de waarheid vertelde. En dan? Hij weet het niet meer en hoort het niet meer. Er gebeurt met een dode niets als je hem beledigt. Neen hij draait zich niet om in zijn graf. Als je beledigd wordt, gebeurt er niets. Het is toch niet zo dat wanneer je ’s avonds op café beledigd wordt door één of andere zatlap – Conner Rousseau of een ander – je ’s morgens wakker wordt met aids of kanker. Neen hoogstens slaap je een nachtje slecht en haal je het slaaptekort de volgende nacht weer in. Ik voorspel je beste lezer. Het duurt heus zo lang niet meer of je krijgt als werkgever een telefoontje van je werknemer dat hij/zij/x niet kan komen werken omdat hij/zij/x gisteren op café beledigd werd en daardoor tijdelijk – een dagje of twee – niet kan komen werken omdat hij/zij/x er een emotioneel trauma aan overgehouden heeft.

Verandering eisen is geen respect

Ik heb het gehad met het woke-gedoe. Woke is a joke. Moeten wij ons aanpassen aan mensen die in hun hoofd een eigen realiteit ontwikkeld hebben. Moeten wij onze cultuur, levenswijze, boeken, films, taal enz. aanpassen voor mensen die mentaal vechten met een probleem? We moeten daar respect en compassie mee hebben en hun consultaties bij de psycholoog betaalbaar maken. Dat wel. Maar we moeten niet onze realiteit aanpassen aan de realiteit gecreëerd in hun hoofd. Als een groep mensen vindt dat eten in het openbaar een belediging is voor hen en hun godsdienst, moeten we dan allemaal stoppen met eten in het openbaar? Moeten hotels gratis een dubbele kamer geven aan iemand die een ingebeelde partner heeft? Moeten wij de liposuctie van een anorexiapatiënt goedkeuren? Moeten wij iemand die zichzelf identificeert als een olifant toelaten om met zijn penis te eten in een restaurant? Uiteraard is het antwoord op die vragen neen. We moeten onze maatschappij niet aanpassen voor mensen die een mentale strijd voeren of zich tekortgedaan voelen door een minderwaardigheidscomplex. We moeten samenleven, met respect voor elkaar en elkaars cultuur. We moeten iedereen laten leven in hun cultuur. Binnen hun geloof en maatschappelijk gewoonten. Verandering eisen omdat jij een andere mening hebt of een andere realiteit ontwikkelde, valt niet onder noemer van respectvol samenleven. De kloof tussen belediging en moreel verplichte dhimmitude moet groter. Respectvol samenleven is niet gelijk aan aanpassingen van de meerderheid en/of van je gast te eisen.