België bananenrepubliek
Hoelang duurt deze shitshow van dansende politieke ego’s nog? Ons land zakt weg in een moeras van schulden, regeldrift en administratieve autocratie, terwijl de redders van dienst via kortzichtigheid blind worden en liever hun neus afgekapt zien dan gezichtsverlies te lijden.
Ik stel voor dat tot zolang er geen regering is, de helft van de parlementaire lonen en de volledige partijdotaties gestort worden in een fonds voor psychiatrische hulp aan politici die lijden aan hoogmoedswaanzin, egomanie, mediageilheid en functioneel kiezersamnesie.
De nieuwe doodgravers van België
De bromance ‘De Wever – Rousseau’ was een ‘honeytrap’ met koekoek-allures van de Sint-Niklase satraap, waar de Antwerpse Romeinse god met beide voeten vooruit intrapte.
“Tu quoque, Conner, mea politica filius”
Het is wachten tot Wouter Verschelden eind volgend jaar zijn boek ‘De nieuwe doodgravers van België’ schrijft, voordat we zullen weten waarom Vooruit bruusk de onderhandelingen in achteruit gooide en Arizona voor dood in de woestijn achterliet? Misschien heeft Conner Rousseau in een zatte bui nieuwe racistische, seksistische en bodyshamende praat verkocht. Of misschien werd Frank Vandenbroucke betrapt op het innen van een cheque van Movianto. Of zou het kunnen dat Thijs Verbeurgt, de fractieleider in het Vlaams Parlement– intussen versast naar het kabinet Depraetere –, betrapt werd op een snuifsessie in de toiletten van het Vlaams Parlement. Wat ook zou kunnen is dat aan het licht kwam dat Caroline Gennez gecompromitteerd is door een buitenechtelijke relatie met een Rabbijn. Het is koffiedik kijken… Komaan Wouter schrijf snel dat boek.
Het koninklijk wekkertje van de Boma
Nadat de Bromance tussen De Wever en Rousseau op de klippen liep, stapte Bartje met hangende pootjes naar de koning. Via de Israëlische geheime dienst Mossad kregen we een print-out van hun gesprek.
Bart De Wever: ‘dag Sire, het is af met Rousseau.’
Waarop koning Filip empathisch antwoordt: ‘Oei Bartje, dat is de slechte nieuws. Kan je gene andere vriendje vind om mee te speel?’
Terneergeslagen repliceert Bart De Wever: ‘Ik heb er genoeg van Sire, mijn hart is gebroken. Ik stop er mee en geef hierbij mijn opdracht aan U terug.’
‘Ho, stopte Bartje. Niet zo de snel,’ stamelde koning Filip in zijn beste Nederlands, ‘Ik neem in beraad en laat je de volgende week donderdag weet of ik de ontslag aanvaard of de niet aanvaard. Werk intussen nog een den beetje door, hé.’
Net voor hij vertrekt draait De Wever zich om en zegt: ‘Maar Sire, de enige andere mogelijkheid is een Trumpiaanse autoritair bewind met volmachten, Vlaamse minderheid en nipte meerderheid van 1 zetel. Willen we dat wel voor dit land?’
Waarop de koning zonder verpinken antwoord: ‘Het… euh, dingens… het goal van de keeper… eiligt de middel, want als de nood de hoogst is, staan de beste stuurlui aan het wal hé.’
Met deze filosofische woorden in zijn hoofd spinnend, verlaat De Wever het Koninklijk Paleis. Nog voor hij de wagen instapt zet hij snel zijn wekkertje van de boma naar dinsdag 12 november; dan mag hij opnieuw de grond voor de voeten van de koning kussen.
Over de schaduw
De Wever heeft tijdens de Arizona-onderhandelingen zijn communautaire agenda in de diepvries geparkeerd en vervolgens gevraagd aan Sander Loones om hem naar het stort van Koksijde af te voeren. Geen staatshervorming. Geen stappen richting confederale staat. De totale verloochening van het Vlaams-nationalisme. Nu wil hij ook nog eens een regering met een Vlaamse minderheid vormen, waar hij als Romeinse pantocrator via volmachten het democratisch verkozen parlement buitenspel zet. Alvorens hij driemaal kon kraaien werd de haan zijn kop afgekapt. Terwijl de Vlaamse beul zich in zijn verraad wentelt, springt hij halfdood rond in het kiekenkot.
Máár het moet gezegd. De Wever en de N-VA zijn bereid om al hun principes aan de kant te zetten en electorale opofferingen te maken om het algemeen belang te dienen en België uit het moeras van schulden te sleuren waarin het is weggezakt. De andere kleuterpolitici hebben het lef niet om over hun schaduw te stappen en zien België liever failliet gaan dan stemmenverlies te lijden.
Ze roeptoeteren dat ze ‘beginselvast’ zijn, maar bedoelen eigenlijk ‘zetelvast’.
