België Bananenrepubliek
Prévot en Bouchez bakken warme broodjes van populistische roeptoeterij. Als volleerde Walen verkopen ze bullshit in pakjes zonder te berekenen waar ze het geld vandaan zullen halen. Zo zijn ze niet beter dan de socialisten van de PS. Voluntaristische steekvlamscheten als grandioos vuurwerk de ijle lucht in schieten… maar waar ze het geld zullen halen… groot vraagteken. Het enige wat ze pregnant declareren is dat het niet van de Walen zal komen via extra belastingen. Het vloeit wel ergens uit de hoorns des overvloeds van Vlaanderen of Europa, zoals in navolging van Brussel via een wegenvignet voor niet-Walen. Het bezoeken van Pairi Daiza – de zoo van Marc Coucke – en Couckeville – ook wel gekend als Durbuy – wordt zo 10 tot 15% duurder. Ik hou het op de Zoo van Antwerpen en de Beekse bergen. Ook zonder socialisten zijn Walen kennelijk bloedzuigers van onze zuurverdiende centen. Wat betreft het politiek klimaat in Wallonië, zien we wel andere weersvoorspellingen maar geen klimaatverandering. Verandering is pas goed als ze ook verbetering brengt. Red Bart De Wever ons van de Waalse uitzuigerij?
Socialistische ikkerige spelletjes
Bouchez vreest dat de vermeende racist Rousseau kinderachtige politieke spelletjes speelt. Hij ziet een herhaling van het scenario van 2007. De vorming van een regering van liberalen en christendemocraten werd toen gedwarsboomd door Joëlle ‘Madame Non’ Milquet. Als balorige kleuter zei ze ‘non’ tegen elke constitutionele hervorming en viel ze over elke misplaatste komma en potentieel verkeerd te interpreteren woord of zin. Miquetisering heet deze vorm van mierenneuken met condoom tegenwoordig. Haar doel was om de toenmalige grootste verliezer van de verkiezingen, de PS (-7 procentpunt), aan boord te hijsen. Wat, verdorie nog aan toe, nog lukte ook. De Walen hadden toen, net als nu, duidelijk voor een regering zonder ‘f*cking’ socialisten gestemd en wat kregen ze… een regering met socialisten. Bart De Wever lijkt in dezelfde val te lopen als Yves Leterme destijds. Een regeringsvorming waar een tafelhoer mee aanschuift. Een onderhandelaar met verborgen agenda. Hij, zij of het verlooft zich met de formatie, maar gaat promiscue vreemd en identificeert zich als ‘konterkeeraafs kieken’. Dit uit zich dan in een systematisch en consequent verzet tegen elke vorm van ‘meer Vlaanderen’, de boel vertragen door mierenneuken met condoom en eisen stellen waar de Vlaming en de Waal met nadruk níet om vroegen.
De kracht van de dweil
De vermeende racist Rousseau gedraagt zich als occidentalist van alles wat niet links is. Daar is als socialist niets mis mee, maar het is ondemocratisch, omdat het niet de wil van de kiezer is. Wie vanuit democratisch oogpunt in een regering stapt moet dit doen om het algemeen belang en de wil van de kiezer te dienen, niet om halsstarrig zijn eigen gelijk te cultiveren. Slechts 13,9 % van de Vlamingen wil het links socialistisch beleid van Vooruit. Geen triomf voor de vermeende racist Rousseau en zijn odalisk Depraetere en al zeker geen overwinning. Want op 2019 na, is dit het sléchtste resultaat sinds het ontstaan van de Vlaamse socialisten in 1979. Het is alsof de Rode Duivels zouden juichen omdat ze niet met 0-2 verloren, maar met 0-1. Enfin, als een van de kleinste partijtjes ben je de dweil van de regering. De vraag is waar ligt de kracht van de dweil.
De beproeving van Bart
Bart De Wever staat voor de belangrijkste zevensprong van zijn carrière. Zal hij al eerste Vlaams-nationalistische premier – klinkt als een vloek – communautaire borrelnootjes serveren of een copieus voorgerecht waarbij we watertanden naar het hoofdgerecht? Kan hij ons land terug financieel gezond maken? Krijgen we de broodnodige hervormingen? Wie zal Antwerpen runnen in zijn afwezigheid? Wie wordt voorzitter van N-VA? Hij kreeg in 2014 dezelfde dilemma’s geserveerd. Toen wees hij het staatsmanschap resoluut af, en koos hij voor Antwerpen en het partijvoorzitterschap. Tot overmaat van ramp trapte hij nog eens alle Vlaams-nationalisten hard in de ballen door het communautaire in de diepvries te stoppen. Het staat bekend als ‘De bocht van Bracke’. Je weet wel, de bocht waar je kiest voor het grof geld en zakkenvullerij en niet voor je kiezers. Bart De Wever wordt wel eens een grootmeester in het politiek schaken genoemd, maar in 2014 zette hij zichzelf en zijn partij in één zet schaak en met het dumpen van de regering rond het VN-migratiepact schaakmat. Als Bart De Wever én communautair voorgerecht én financieel herstel én hervormingen kan realiseren en terloops een degelijke opvolg(st)er voor burgemeester van Antwerpen en N-VA-voorzitter uit zijn hoed tovert, dan is hij werkelijk de beste politicus die Vlaanderen ooit voortbracht. Bart je bent nu aan zet.
Dit was niet op de afbraak:
- Bidens oepsgebied in zijn hersenen is weggesmolten
- Bouchez wordt geen Waals minister-president. Net als Bart De Wever in 2014 ontvlucht hij het staatsmanschap.
- Goed nieuws, we krijgen een nieuwe staatsbon zonder gunstige fiscale voorwaarden. Oude wijn in slechtere zakken dus.
