België Bananenrepubliek
Toen dichteres Marieke Lucas Rijneveld het veelbesproken inauguratiegedicht van de Amerikaanse Amanda Gorman wou vertalen, trapte een anderskleurige twittermeute haar rücksichtslos in het kruis. Het was blasfemie dat een blanke schrijfster het werk van een anderskleurige postadolescent zou vertalen. Een blanke auteur, hoe getalenteerd ook, zou onmogelijk in staat zijn om de anderskleurige cultuur danig te omvatten dat ze het onmogelijk correct kon vertalen.
Maar een anderskleurige ondergediplomeerde excuusschrijfster die van whiteshaming een kunst maakte, is volgens het roomspaarse Brugse schepencollege de perfecte ambassadrice voor ‘Brugge Europese Culturele Hoofdstad 2030’. Voor ‘Brugge Multicultureel Huttendorp 2030’ misschien wel! Maar niet voor een historische Vlaamse stad die Vlaamse cultuur ademt en zweet. Maar helaas draagt het huidig schepencollege van Brugge de Vlaamse cultuur niet hoog in het vaandel. Ze noemen de inwoners van Brugge niet voor niets ‘Brugse zotten’.
Niet alle racistische uitspraken zijn gelijk voor de wet
Dalilla schreef in De Standaard (2017) als volleerd blankenhaatster en in volle overtuiging: ‘In de loop van de geschiedenis stonden de blanken altijd aan de verkeerde kant. In bijna elk verhaal brachten de blanken dood, verderf en miserie. Daar kunnen jullie toch niet blij mee zijn? Terwijl de zwarten hun lot telkens overstegen. Dat geeft mij een soort trots. Klinkt dat raar?’.
Mocht ik hier vandaag vol overtuiging en gemeend schrijven: ‘In de loop van de geschiedenis stonden zwarten altijd aan de verkeerde kant. In bijna elk verhaal brachten ze in Afrika dood, verderf en miserie. Daar kunnen zwarten toch niet blij mee of fier op zijn.’ Dan word ik gelyncht op sociale media en gedagvaard door Unia en tig van anderskleurige schreeuwvuvuzela. Daarom zou ik dat nooit overtuigend en gemeend schrijven. Omdat ik besef dat elke geschiedenis overvloeid is met bloed, onmenselijke genocides en oorlogsmisdaden. Vingerwijzen naar één bepaalde groep is discriminatoir tot zelf racistisch en het heeft bovendien geen zin, want historisch zijn we allen in hetzelfde bedje ziek. Dat Dalilla Hermans in 2017 een dergelijke discriminatoire racistische uitspraak van de hoofdredactie mocht publiceren ontsnapt mij. (Ik ken redacties die woker zijn) Dat Unia haar daarvoor niet vervolgde is evenzeer schandalig.
“De zelfverklaarde Brugse cultuurgodin Dalilla Hermans is een woke zevenvinkjespersoon: is niet blank, geen man, niet hoogopgeleid, een ik-ben-anders-Calimero, ademt anti-witmaatschappij uit, woont in de stad, is excuusschrijfster voor media.”
Eigen zak eerst
Zet bij dat vinkenlijstje nog ‘geen cisgender’ en je krijgt de perfecte kandidaat voor Groen. Omdat ze dat ene boxje niet vulde kreeg Dalilla bij Groen hoogstwaarschijnlijk geen verkiesbare plaats in 2014. Vanop de zestiende plaats haalde ze, ‘och God, och Here’, 3428 stemmen. Mocht men haar toch hebben verkozen moest ze in 2024 haar parlementaire carrière stoppen. Want de hyperprogressieve Groenen hebben in hun statuten staan dan een parlementair na twee legislaturen de baan moet ruimen voor nieuwe frisse ideeën van nieuwe mensen. Bij Groen geen hernieuwbare politici, maar wegwerpmensjes voor de compostbak, waar ze mogen wegrotten om later als humus gebruikt te worden voor een volgende generatie.
Omdat het groene schip toch aan het zinken is koos Björn Rzoska om zijn Titanic te verlaten. Hij is als enige dogmatisch in het toepassen van de eigen statuten. Omdat de Groenen ook tegen de cumul zijn laat hij tevens weten niet aan kiezersbedrog te doen en vervolgens geen kandidaat zal zijn voor parlement én gemeente. Hij kiest voor zijn geliefde stad Lokeren. Hij pleegt parlementaire harakiri in naam van de politieke vernieuwing. En stuurt daarmee een duidelijk boodschap naar de hypocriete vernieuwers met als vaandeldrager de in Nederland geschoolde deugdpronkende gutmensch Kristof Calvo. Björns boodschap luidt: wees niet hypocriet, respecteer de statuten, kies ofwel kandidatuur parlement ofwel gemeente, niet beide.
“De groenen zijn vernieuwers tot ze hun eigen zak niet meer kunnen vullen. Hun slogan is ‘eigen zak eerst’.”
Meyrem Almaci, Imade Annouri, Johan Danen, Elisabeth Meuleman, An Moerenhout, Wouter De Vriendt, Kristof Calvo, Stefaan Van Hecke, Arnaud Verstraete en Brussels minister Elke Van den Brandt stoten tegen hun eigen progressief plafond en kunnen geen parlementair meer zijn. Napoleon Games, Ladbroke, Golden Palace en Betfirst geven momenteel een notering van 1,0001 dat één van bovenstaande stopt en 1,001 dat ze niet én parlementair én lokaal kandidaat zullen zijn. Dat ze de kiesdrempel zullen halen variëren de noteringen al naargelang de persoon tussen 5 en 10. Gelukkig voor Groen mogen ze er geen reclame voor maken.
Dit was niet op de afbraak:
• Belgische fregatten kosten 800 miljoen euro meer. Terwijl in Nederland, waar ze dezelfde fregatten aankopen, worden alle documenten wel vrijgegeven. Vivaldi wil ons dom houden.
• Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zegt dat België financieel afdwaalt naar Argentijnse en Venezuelaanse toestanden. De Croo vraagt om te chillen. Het is helemaal niet zo erg, proclameert hij door zijn roze bril.
• Terwijl hij heen en weer vliegt tussen zijn bed in Straatsburg en zijn slaapkamer in Brussel stoot Charles Michel meer CO2 uit dan het ganse Europese parlement.
• David Clarinval, de Franstalige minister van Institutionele Hervormingen, heeft geen zin in een hervorming van de staatsstructuren. Daarvoor komt hij niet uit zijn Waalse hangmat.
