België Bananenrepubliek
Dit cursiefje verscheen op www.doorbraak.be op 18/12/2022 en is vanaf nu hier gratis te lezen
Dubbele nul
De quote van de week kwam van Barbara Pas. Ze herinnerde ons aan de uitspraak van Herman De Croo en tevens de titel van zijn boek uit 2009: ‘De Croo schrijf je met twee nullen’. Het is een waarheid als een lachende koe dat deze Vivaldi-regering tweemaal niets voorstelt. Het logisch gevolg van het feit dat haar premier een dubbele nul is. Daarnaast zijn alle ministers van deze paars-groene waanzin basale nulliteiten, waarvan de meesten de moeite hebben om de nulgrens te halen.
Alexander: alles voor mij niets voor een ander
De kleine De Croo heeft zijn carrière nochtans minutieus tot in het kleinste detail gepland. Zijn weg naar het leugenpaleis van de Wetstraat 16 start in 2009. Op 12 december van dat jaar wordt hij verkozen tot voorzitter van Open Vld. Zijn plan was echter om zo snel mogelijk minister te worden. Een luttele vier maanden na zijn verkiezing tot Open Vld-voorzitter, trekt hij in die functie de stekker uit de regering Leterme II.
Wachten tot Leterme II zijn mandaat uitdeed was geen optie voor de egocentrische komeet Alexander. Het moest snel gaan. Na de verkiezingen zakte zijn partij van 18% naar 14%. Door zijn egoïstische stunt van ambitiegeilheid verloren vijf Kamerleden en evenveel parlementair medewerkers hun inkomen. Maar geen probleem. Het ‘alles voor mij niets voor een ander’-liberaal icoon werd vicepremier en minister van Pensioenen in de regering Di Rupo I. Ook na de verkiezingen van 2014 werd hij in de Zweedse regering Michel I, vicepremier en minister van Ontwikkelingssamenwerking, Digitale Agenda, Telecommunicatie en Post.
De dweil van Vivaldi
In 2019, na twee legislaturen ministerke spelen, wou Alexanderke nu eindelijk eens premier worden. Het summum van zijn dromen, en met zekerheid die van zijn pa. Hij had echter twee problemen: Open Vld verloor de verkiezingen opnieuw en klokte af op 13,6% en de hyperambitieuze Open Vld-voorzitter Gwendoline Rutten wou ook naar de Wetstraat 16. Hij moest dus eerst de ruiten van Rutten ingooien.
Zijn tactiek was de regeringsvorming rekken tot na de voorzittersverkiezingen van 2021. Zo kon hij zijn vriend DNA-politicus Egbert Lachaert op de troon hijsen en Rutten haar ambities fnuiken. Hij startte met de ambities tot premierschap af te kraken en Bart De Wever op te vrijen. In een interview van 31 augustus 2019 zegt hij: ‘Zonder PS en N-VA krijg je nooit een stabiele regering. Een paars-groene zie ik niet zitten. Zelfs niet mocht ik het premierschap op een schoteltje aangeboden krijgen. Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen. We zijn de zevende partij in het parlement (eigenlijk vijfde maar hij rekende Ecolo/Groen en PTB/PVDA als één fractie). Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van de regering.’
Frankensteinregering
Eind 2019, toen Magnette de eerste partituur van Vivaldi had geschreven, gooide hij een Italiaanse blokkade in het pad. Hij liet Magnette weten dat zijn paars-groene natte droom on hold moest gezet worden door zijn nakend sextingschandaal met pornoster Eveline Dellai. Intussen zou hij poulain Egbert Lachaert naar het voorzitterschap van Open Vld loodsen, de N-VA opvrijend misleiden en zo Magnette zijn geilheid naar de 16 chanterend versmachten.
Eind 2020 werd Vivaldi geboren: een Frankenstein van 7 partijen en 4 ideologieën, geleid door premier dubbele nul De Croo. Slagveld in de partij. Slechtste regering ooit. Groen communisme krijgt de macht. Maar voor de kleine De Croo is het ‘mission accomplished’.
Het verschrompeld Vlaams liberalisme
Open Vld doet het zo slecht dat ze intussen in de peilingen gezakt is tot 9,3%. In 2003 haalde Open Vld nog 24,4% van de Vlaamse stemmen binnen en was daarmee in aantal kiezers de grootste partij van België. Het verschrompeld Vlaams liberalisme van Alexander De Croo peilt vandaag nauwelijks 9,3%. Een peiling met een foutenmarge van 3,1%.
Proficiat De Croo! Jouw lichting liberalen realiseerde een daling van 62% of 15,1 procentpunt. De kiesdrempel, notabene ingevoerd door Verhofstadt in 2003, komt waanzinnig snel dichterbij. De smurfen maken zich echter geen zorgen. Alle lijsttrekkers geraken wel verkozen en zolang het mathematisch mogelijk is komt er in 2024 een Vivaldi II. De egoïstische lichting De Croo trekt zich geen zak aan van hoeveel of hoe weinig hun partij scoort. Het zal hen een zorg wezen. Het enige wat telt is hun bankrekening en de macht van een ministerpost.
Ik schreef het eerder al eens. Alexander De Croo houdt zijn hoofd boven water door het zwembad te laten leeglopen en linkse kwallen als reddingsboeien te gebruiken. Maar hoe lang nog? En welke electorale prijs betaalt zijn partij daarvoor?
Dit was niet op de afbraak:
- Antwerpen ligt plat door het hackerscollectief Play. De Wever faalt niet alleen als leider van N-VA maar ook als burgemeester van alles wat geen parking is.
- Ik wil Jean-Marie Dedecker expliciet bedanken om tijdens het whatsapp-debat in de Kamer tot drie keer toe de titel van deze cursiefjes ‘Bananenrepubliek’ te laten vallen. Merci Jean-Marie.
- Op Villa Politica staaft Jasper Pillen in zijn verdediging over de whatsapp-leugens het gezegde: ‘De waarheid behoeft niet veel woorden, de leugen daarentegen heeft er nooit genoeg’.
- Open Vld wil dat de oppositie het over de inhoud heeft. Maar dan moet Vivaldi eerst inhoud leveren. Met een broddelbegroting met cijfers die zelfs het Rekenhof niet meer wil bekijken, hervormingen die er geen zijn en loze beloften die nooit ingevuld geraken, is het moeilijk om inhoud te leveren.
- De Groenen willen dat er niemand van de asielzoekers op straat moet slapen. Wel, ge zit in de regering Groen, doe er iets aan of stap er verontwaardigd uit. Zagen tegen anderen en zelf de bal niet richting doel trappen is niet alleen hypocriet, het bewijst jullie politieke armlastigheid.
