België Bananenrepubliek
Dit cursiefje verscheen op www.doorbraak.be op 04/12/2022 en is vanaf nu hier gratis te lezen
Eerst het goede nieuws. Het boek ‘Het jaar van de banaan 2022’ is leverbaar voor de prijs van 23 euro inclusief verzending. Ook de editie 2021 en 2020 kan je nog altijd bestellen voor 17 euro inclusief verzendkosten. Ook dit jaar is er terug een cadeaubox van de laatste drie edities 2020-2021-2022. Drie boeken die je meenemen op een satirische trip door politiek Vlaanderen.
Je kan dit moois bestellen via https://boeken.cafe/lezer/jasmijn-walldorf/
Vertrouwensbreuk ter grootte van de Grand Canyon
Als de Belgische voetbalploeg erbarmelijk slecht speelt, dan neemt trainer Martinez ontslag. Als de regering Jambon I en De Croo I sjezend in het water vallen en niet kunnen zwemmen, houden duikers de incapabele nietsnutten de neus boven water. Met onbevaren volk is het slecht zeilen. Dat weet een klein kind. 33% van de Belgen heeft nog vertrouwen in het paarsgroene gedrocht Vivaldi en slechts 37% Vlamingen schenkt nog vertrouwen in de Zweedse geitenbrij van Jambon.
De Vlaamse verandering kwam er, maar het was er een van de ‘V’ van verslechtering
Elke raad van bestuur van een zichzelf respecterend bedrijf wordt door zijn aandeelhouders wandelen gestuurd als het vertrouwen onder de 60% zakt. Niet politieke bestuurders, die mogen verder klungelen. Alexander de kleinen krijgt amper nog de steun van 45% van de Belgen. Zwakke Jan haalt een bloedeloze 30%. Beiden met vlag en wimpel gebuisd als politiek leider. De N-VA zou de grote verandering brengen. De ‘V’ van Vlaams en de ‘V’ van verandering. Jambon en zijn kleuters veranderden heel veel. De Vlaamse verandering kwam er, maar het was er een van de ‘V’ van verslechtering. De Groenen deden hetzelfde in de federale regering. Hun slogan luidde: ‘het kan anders’. Inderdaad: anders, maar vooral veel slechter.
Miserie, miserie, miserie
Miserie, miserie, miserie, het was de aanhef van N-VA’er Sander Loones toen hij in de Kamer van Volksvertegenwoordigers nog maar eens Alexander De Croo’s begroting fijnmaalde. Tot voor kort was Loones nog een slaapverwekkende parlementair uit Koksijde. Aan de kust vooral bekend voor zijn totaal marginale garnalenoorlogje met de burgemeester van Oostende Bart Tommelein.
Volgens Loones had de masked singer van Oostende de garnaalkroket van de Koksijdenaars gepikt en dat kon niet want garnaalkroket en Koksijde zijn synoniemen. Bij het brede publiek is Sander Loones vooral bekend als voormalig minister van Defensie waar hij amper 28 dagen zijn garnaalbotten voor aantrok.
Is het nog ver naar de kiesdrempel, grote smurf?
Maar ere wie ere toekomt, Loones kan goed tellen. Zijn afstompende boekhoudersmentaliteit zorgde voor een ontslag en een politieke rel. Het legde daarnaast ook de zwakte van Open Vld pijnlijk bloot. Jasper Pillen zit naar verluidt aan de pillen van Quickie stickie en Egbert lafaard vergaat het lachen. De liberalen zijn net zo groot als de communisten.
Met een foutenmarge van 3,1% komen de liberalen dicht in de buurt van de kiesdrempel.
Het moet zowat van het interbellum geleden zijn dat dit nog eens voorviel. 9,3 % halen de liberalen in de peilingen. Met een foutenmarge van 3,1% komen de liberalen dicht in de buurt van de kiesdrempel. Verhofstadt voerde die drempel in om ervoor te zorgen dat marginaal kleine partijen het democratisch proces niet zouden verstoren. Dat de smurfen ooit zo klein zouden worden had grote smurf Guy overduidelijk niet verwacht.
Rousseau hofnar van de politiek
Louis Tobback zei ooit dat socialisten en liberalen water en vuur zijn. Samen in een paarse regering dooft het water het vuur of verdampt het vuur het water, voorspelde hij. Het is het eerste geworden, het liberaal vuur van Lachaert dooft langzaam maar zeker door een tsunami van groenlinkse woke-shit.
Alle regeringspartijen, op Vooruit na, verliezen of blijven, zoals MR, status quo. Ps, Ecolo, Groen, CD&V, N-VA, Open VLD zakken allemaal spectaculair in vergelijking met het verkiezingsresultaat van 2019. In de poppoll staan er in de top drie twee socialisten en een conservatief, twee Vlaams-nationalisten en een Belgicist, maar vooral slechts twee politici en een ‘boekskes’-dweilende hofnar. Dat de hofnar helemaal bovenaan staat is een blamage voor de politiek.
Links populistische fake-politiek
Rousseau koos om stemmen te winnen door niet aan politiek te doen.
Rousseau beweert de strijd aan te gaan met Vlaams Belang maar zijn laag-bij-de-grondse populistische campagne met hoog entertainment en showgehalte, is vooral gericht op de vrouwelijke en zich vrouwelijk voelende Dag Allemaal-lezers. De Masked Singer, een mini-soapserie, een dj-set, dansjes van reclamefilmpjes imiteren op Instagram, een kledinglijn… zeg nu zelfs hoe bereik je daarmee de kiezers van Vlaams Belang? Rousseau koos om stemmen te winnen door niet aan politiek te doen. De Vivaldi-partijen verliezen stemmen omdat ze die proberen te winnen via hun politieke prestaties. Rousseau besefte al snel dat daar geen eieren te rapen vallen en je best de aandacht van de kiezer trekt met zaken die totaal niets met politiek te maken hebben. Niet aan politiek doen, loont dezer dagen als voorzitter van een politieke partij.
Dit was niet op de afbraak:
- VRT houdt grote kuis onder afgeleefde rimpelpresentatoren.
- Blamage voor politie met Jerommekespakjes en plastieken schilden. Een ketting Marokkanen met katoenen rode vestjes slagen er wel in Brussels crapuul in te tomen.
- Crevits steeg in de poppoll omdat ze als minister van haar sus viel en durfde bekennen dat ze oververmoeid was. Er is nog hoop voor een comeback van Meyrem Kitir.
- De Congo-commissie van Wouter Devriendt lijkt meer op een bongobon-commissie.
- Het is nu officieel opkomen voor vrouwen is verengd tot opkomen voor een linkse Woke-interpretatie van feminisme.
